اسماعیل ادیب مجد؛ رسول میر عباسی نجف آبادی؛ مهدی اسدی آقبلاغی؛ سید حسن طباطبائی
چکیده
تبخیرتعرق مرجع (ET0)، حداکثر مقدار آب خروجی برای یک پوشش گیاهی به‌خصوص (مثل چمن، یونجه یا یک سطح کشت استاندارد) است. تاکید فائو 56، بر اندازه‌گیری پارامترهای هواشناسی در ارتفاع دو متری بالای چمن سبزی است که در سطح وسیع کشت شده، زمین را به طور کامل پوشانده و فاقد کمبود آب باشد. رابطه پنمن مانتیث فائو (PMFAO) برای محاسبه ET0 پیشنهاد شد. در ایستگاه‌های ...
بیشتر
تبخیرتعرق مرجع (ET0)، حداکثر مقدار آب خروجی برای یک پوشش گیاهی به‌خصوص (مثل چمن، یونجه یا یک سطح کشت استاندارد) است. تاکید فائو 56، بر اندازه‌گیری پارامترهای هواشناسی در ارتفاع دو متری بالای چمن سبزی است که در سطح وسیع کشت شده، زمین را به طور کامل پوشانده و فاقد کمبود آب باشد. رابطه پنمن مانتیث فائو (PMFAO) برای محاسبه ET0 پیشنهاد شد. در ایستگاه‌های هواشناسی کشاورزی که محصور در مناطق تحت کشت ساخته می‌شوند، دستگاه‌های اندازه‌گیری برخلاف ایستگاه‌های سینوپتیک شرایط هواشناسی مشابه با گیاهان پیرامون ایستگاه را ثبت می‌کنند. ازاین‌رو در گزارش فائو، روش جایگزین برای محاسبه ET0 توصیه نمی‌شود. در پژوهش حاضر روش هارگریوز_سامانی (HS) و روش PMFAO، در دوره زمانی 25 ساله از 1995 تا 2019 به صورت روزانه در حوضه زاینده‌رود (29 ایستگاه) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد در گام زمانی روزانه اختلاف دو روش زیاد (ضریب نش از 63/0 تا 87/0) است. در گام ماهیانه، اختلاف دو روش به‌طورکلی قابل اغماض است (ضریب نش از 8/0 تا 96/0). در گام‌های سالانه (ضریب نش بالای 8/0) نتایج دو روش بسیار نزدیک به هم هستند. ولی در ایستگاه‌های مختلف رفتار مشابهی دیده نشد. به‌عنوان مثال در ایستگاه کبوترآباد برعکس ایستگاه شرق اصفهان همواره ET0 به روش HS از PMFAO بیشتر است. بنابراین در عمل برای تخمین ET0 به روش HS توصیه می‌شود حداقل با نزدیک‌ترین ایستگاه سینوپتیک و با روش PMFAO صحت سنجی شده و پس از ارزیابی به کار گرفته شود.